Ако размислувате за тоа, што значи смирението, ќе ви дадам две кратки објаснувања.
Смирение – на руски означува состојба на помирување, кога човекот се помирил со Божјата волја, односно нејзе ѝ се оддал неограничено, целосно, радосно и вели: „Прави со мене, Господи, тоа што Ти сакаш“! Но и како резултат на тоа да си се помирил со сите околности на сопствениот живот: сè е дар Божји, и доброто и лошото. Бог нас нè повикал да бидеме Негови гласници на земјата, и Он нас нè испраќа таму, каде што е мрак, за да бидеме светлина; каде што има безнадежност – да бидеме надеж; каде што радоста умрела – да бидеме радост. И така натаму. И нашето место не е таму, каде што е мирно, – во храмот, за време на Литуријата, кога сме заштитени со меѓусебното присуство, – а таму каде што сме сами, како присуство Христово во мракот на изобличениот свет.
Од друга страна, ако помислиме на латинските корени на зборот, кој значи смирение, – humilitas – тогаш тој збор произлегува од зборот humus кој е симбол на плодната земја. Размислете, – за тоа пишува исто така и св. Теофан Затворник, – размислете за тоа што претставува земјата. Таа лежи, тивка, отворена, незаштитена, ранлива, пред лицето на небото; таа добива од небото и топлина, и сончеви зраци, и дожд и роса. Но таа добива исто така и тоа, што ние го нарекуваме ѓубриво, т.е. ѓубре, сè што ние во неа фрламе. И што се случува? Таа принесува плод. И колку повеќе таа го прави тоа, што ние го нарекуваме понижување, навреда, толку повеќе принесува плод.
И така, смирението се состои во тоа, за да се откриеме пред Бога така совршено, за никако од Него, од дејствата на Светиот Дух или од позитивниот образ Христов, од Неговото учење да не се заштитуваме. Да бидеме ранливи од благодатта, како што ние често во нашата гревовност, биваме ранети од рацете човечки, од остриот збор, од суровите постапки, од потсмевите, значи да се оддадеме себеси така, за Бог по нашата сопствена волја, да направи со нас што сака. Сè да прифаќаме, да се отвориме, а потоа да дадеме простор Светиот Дух да нè освои.
Превел: м-р Игор Ризановски
