Еднаш, на час во богословија, почитуван архимандрит – инспектор во семинаријата – ги прашува студентите на час по пастирско богословие:
– Што мислите, што е тоа среќа?

Ајде, ти кажи!

– Среќа е, ден и ноќ да стоиш пред престолот, да се молиш за луѓето, – одговорил првиот.

– Среќа – е да стоиш пред аналојот, ден и ноќ, да ги исповедаш луѓето, да им ги простуваш гревовите, да ги извлекуваш из пеколот, – одговорил и вториот.

– Среќа – е да ги учиш децата на вера, надеж и благочестие – рекол третиот.

И така натаму. Тие одговараат и сфаќаат дека отецот архимандрит не е задоволен од нивните одговори.
И тогаш, старешината на храмот, се осмелил да праша:

– Оче архимандрите, а вие што мислите, што е среќата?

– Браќа, среќа е (а тој тогаш имал 72 години) – кога имате добро расположение.

Игумен Мелхиседек Артјухин