Не е за пофалба тоа што те победуваат помислите и паѓаш, но уште полошо е тоа што очајувап. Ние се наоѓаме во борба, паѓаме и стануваме, и стануваме похрабри во борбата, но никако не треба да очајуваме, туку да се смируваме и каеме, дури и со срам, но треба. Но знај, зошто борбата и победата стануваат потешки: од високото мислење за себеси, од осудувањето на ближните, од излишната храна и покој на телото, и уште од „криењето на помислите“ од мајката духовна…
Преп. Макариј