Смислата на бракот е во тоа, да принесува радост. Се подразбира, дека сопружничкиот живот – е живот најсреќен, најполн, најчист, најбогат. Тоа е востановување од Господ за совршенство.

Божја замисла за тоа, е бракот да принесува среќа, да го прави животот и на мажот, и на жената пополн, за ни еден од нив да не изгуби, а двајцата да би победиле. Ако сепак бракот не станува среќа, и не го прави животот побогат и пополн, вината не е во брачните узди; вината е во луѓето, со нив соединети.

* * *
Бракот – е Божествен обред. Тој бил дел од замислата Божја, кога Бог го создавал човекот. Тоа е најтесната и најсветата врска на земјата.

* * *
После склучувањето на бракот, првите и најглавни обврски на мажот се однесуваат кон неговата жена, а кај жената – во однос кон мажот. Тие двајцата се должни да живеат еден за друг, да го дадат животот еден за друг. Пред тоа секој бил несовршен. Бракот – тоа е соединување на две половини во едно цело. Два животи сврзани заедно во таков тесен сојуз, што веќе не се два живота, а еден. Секој до крајот на својот живот носи свештена одговорност за среќата и повисокото добро на другиот.

* * *
Денот на свадбата треба да се памети секогаш и да се одделува посебно меѓу другите важни датуми во животот. Тоа е ден, чија светлина до крајот на животот ќе ги осветлува сите други дни. Радоста од склучувањето на бракот не е бурна, а длабока и спокојна. Над брачниот олтар, кога се соединуваат рацете и се произнесуваат светите завети, се симнуваат ангели и тивко ги пеат своите песни, а потоа го осенуваат среќниот пар со своите крилја, кога започнува нивниот заеднички животен пат.

* * *
По вина на тие, кои се венчале, едниот или обајцата, животот во бракот може да стане несреќа. Можноста во бракот да се биде среќен е многу голема, но не смее да се заборава на можноста за неговото рушење. Само правилен и мудар живот во брак ќе помогне да се достигнат идеални сопружнички односи.

* * *
Прв час, кој треба да се научи и исполни, е трпението. Во почетокот на семејниот живот се пронаоѓаат како достоинствата на карактерот и однесувањето, така и недостатоците и особините на навиките, вкусот, темпераментот, за кои втората половина не се ни надевала. Понекогаш изгледа, дека е невозможно да се доближите еден до друг, дека ќе има вечни и безнадежни конфликти, но трпението и љубовта надминуваат сè, и двата животи се слеваат во еден, поблагороден, посилен, пополн, побогат, и тој живот ќе се продолжува во мир и спокој.

императорка Александра Феодоровна
Извадоци од дневникот