10-ти/23-ти мај, 1970г.

Свети апостол Симон Зилот

Христос воскресна!

Драг отец Пантелејмон и отци и браќа во Христа,

Благослови нè, оче!

Ти праќаме искрена благодарност за двестете долари, кои што безбедно ги примивме. Како што се испостави, ова беше токму сумата што ни е потребна за да го набавиме линотипот, кој веќе го купивме. Навистина, Бог ни праќа само она што е неопходно и тоа во право време. Следната недела го пренесуваме линотипот тука, што ќе биде огромна задача, но отец Алексиј вети дека ќе дојде тука и ќе го постави во работна состојба. За линотипот изградивме под, и се надеваме во наредните денови да изградиме ѕидови и покрив, за да го заштитиме барем од дожд.

До сега, се разбира, заостануваме многу со новиот број на „Православно Слово“, така што сакаме веднаш да почнеме со работа на новата машина, и покрај нашето неискуство, но останува да се види колку лесно ќе биде, што допрва треба да се докупи за машината итн. Во прилог е чек од десет долари од една девојка од Сан Франциско (неправославна, можна новообратена), која неодамна ми кажа дека моето кумашинче, Мајкл Бејн починал. Нејзина желба е оваа сума да се искористи за негов помен, па јас ти ги препраќам тебе и те молам да го спомниш на Божествената Литургија. Со него е поврзана една многу чудна приказна, која не може целосно да се разбере.

Тој беше примен во црквата во Сан Франциско пред околу четири години, и тогаш се ожени со руска девојка – поборник за Православието, која го претвори целото нејзино семејство во поборници (нејзиниот брат откако го надмина бунтовниот период, сега студира во Џорданвил). Јас разговарав со него еднаш или двапати и му дадов литература за читање, и во последен момент бев повикан да бидам негов кум. Тој требаше да прими Миропомазание, доаѓајќи од англиканство, во саботата вечерта по вечерната служба. Тој не можеше да ги донесе документите од неговото англиканско крштевање и Владиката Јован, кој беше присутен, по кратко испрашување, кое кутрото момче не го помина, го најде неподготвен да биде примен во Православието. Сепак, свадбата беше наредниот ден. Следниот половина час Владиката седеше на столот, а потоа малку одеше наоколу, во тишина, целосно задлабочен во мислите (но веројатно, повеќе во молитва), додека ние останатите стоевме тивко во замрачената црква кога  избувна необична бура, и молњите се гледаа преку прозорците – многу морничаво искуство. На крајот, тој одлучи момчето да биде примено преку Миропомазание, и да ги донесе документите од Крштевањето следниот ден. Не се сеќавам многу што се случи потоа, освен тоа што имаше очигледен конфликт помеѓу сосема обичното американско момче, љубител на џезот и неговата културна, и ревносната православна жена. Но, по неколку месеци имаше некој вид на инцидент, при што се откри еден вид на психичко нарушување, и момчето беше во болница со лошо сечена рака и никогаш целосно не заздрави за да ги користи прстите. Владиката Јован го посети во болницата и му рече на семејството дека ѓаволот се бори за неговата душа. Сепак, тој закрепна и започна да оди на училиште, сè до сега, кога ме информираа дека починал: како, од што, не знам. Може да има некоја поука од сето ова на крајот. Како и да е, ги просам вашите молитви за покој на неговата душа.

Слушаме дека отец Михаил пристапил во Синодот и напишал одговор до Шмеман – кој навистина заслужува да се симне од неговиот смешен пиедестал. И ние целиме во тој правец во нашето ново издание. Со нертпение го очекуваме текстот од отец Михаил. Ударот на Митрополијата е завршен, и после тоа мислам дека воздухот е почист и нашата сопствена совест е чиста, го сторивме она што можевме, и добриот кораб – Митрополијата покажа дека не сака да се спаси од бродолом. Затоа, да ги ловиме преживеаните и да одиме во борба со полна пареа за нашето Свето Православие!

Топлото време успеа да стигне до планините, и ние одиме до нашиот поток во близина (една милја од поштата) два или три пати неделно за да имаме доволно вода за нашата градина да расте. Нашата срна имаше потомство минатата недела (мислам дека лежиштето и е во високата трева на исток), и чекаме да ги изведе. Нашите верверички нè излудуваат, а една од нив, исто така, се очекува да има млади. Навистина, сите суштества го слават Бога, дури и нашите змии (од кои неколку убивме со тешко срце).

Ништо немаме слушнато од јеромонах Серафим. Постепено го градиме нашиот “скит”, со очекување еден ден да се претвори во прибежиште на православните. Не сме премногу блиску до новостите, но она што го дознаваме една недела подоцна (од САД Вестите) е доволно, за да се направи споредба со 1917 година. Целата афера со Митрополијата се чини дека добро се вклопува во политичкиот модел на времето; Претпоставувам дека тоа произлезе од нашите “теолози”, толку добро усогласени со духот на времето.

 

Молете се за нас, драги отци,

Со љубов во Христа, нашиот Спасител,

 

Евгениј Роуз

Превод: Елена Богдановска