Комуникацијата преку мрежите, која многумина од нас ја избираат како одмор од домашната рутина, воопшто не ни помага да се одмориме, смета Елена Фетисова.

„Одморот – е смена на активности!“ – воздивнува младата мајка, насочувајќи се „да се расее“ во мрежата „на неколку минути“ после двочасовната прошетка со децата. Но, обидот да се искористи интернетот како средство за „одмор“ и „растеретување“ некако многу лошо работи. Во краен случај, не онака, како што се очекува.
Обично, мајките практикуваат „прошетки“ по мрежите, кога сакаат на кратко да излезат од детското и да го „освежат мозокот“ после игрите „собери го расфрланото“, а и после многуте часови постојана детска врева. Зашто, ако прашате млада мајка, што најмногу ја изморува во грижата за децата, малку веројатно е дека ќе рече: „Домаќинството!“ Зашто, на крајот на краиштата, со домаќинството се „изморува“ правошмукалката, машината за перење, машината за садови…
Но, со децата едноставно се изморувате од комуникацијата – особено ако има неколку деца, и тие многу сакаат истовремено да ѝ се обраќаат на мајката. Секако, теоретски тоа е многу неправилно – да се изморуваме од комуникацијата со децата, и ќе се најдат многумина кои ќе викнат: „Јас тоа никогаш!…“ Но…

Голем број на жени, на многучасовната комуникација реагираат поинако. Таа звучи приближно вака: „Зошто не ни купите ваков голем дом? А што е тоа нивелир? Ми ја зеде куклата-а-а-а! Не! Не ја давам! А денеска ќе ни купиш чоколадно јајце? Копитата на срната правилно ги нацртав? Прочитај, те молам… Гедај каков воз! Мамо! Вера со маркер црта на креветот! Супа нема да јадам за ништо на светот!“
И така, ти слушаш, одговараш, го чистиш маркерот, убедуваш, слушаш, одговараш… Си ја прочитала „Марула“, „Црвенкапа“, „Хрониките на Нарни“ и „Маша“, а потоа пак „Марула“… Потоа сфаќаш, веќе готово: или малку тишина, или – кој како знае нека се спасува. И се затвораш наивно, во тишина. Пред екран. Може, секако да земеш „сериозна“ книга, но размислуваш: „Подобро вечер – сега мозокот ми е во колапс“.
А на крај, после некое време, се враќаш во детската соба, а твојата состојба воопшто не се подобрила, туку напротив. Покрај општата изморена раздразнетост, се додава и чувството на вина („Туф, пак заради моето отсуство ги налепија ѕидовите со пластелин, го истрижаа Вањка и играа напад на варварите во шкафот!“). Кај децата, за време на разделбата се насобрале нови прашања, а ти – воопшто не си одморила од комуницирање.
Затоа што современиот интернет – е доста добар симулатор на комуникација. Или во најмала рака, тој негов дел, кого го посетуваш, кога сакаш „едноставно да се оддалечиш“. За форумите и мрежите како заменик за комуникација дури е банално и да се пишува. Кој не сретнал „километражни“ постови на млади (често дури и многудетни) мајки на секакви форуми, на секакви теми. Параметрите на социјалните мрежи и форуми се такви, што во еден ден може да си „позборувате“, да стапите во дијалог можеби со пет, десет, педесет соговорници.
Дури и најекстравертната личност ќе се чувствува како „исцеден лимон“, ако разговара со педесет соговорници во еден ден, особено ако тој разговор е придружуван со емоционална вовлеченост.
На интернет, емоциите се замешани речиси секогаш, иако комуникацијата не е директна. Во спротивно, зошто би ги напрегале своите прсти и би пишувале одговори во неколку пасоси на нечиј коментар, ако истиот воопшто не ве интересира и не ве засега? Или зошто да се читаат туѓи два пасоса, ако тие воопшто не ве засегаат?
Дури и пасивното читање на туѓи коментари и текстови – е исто така комуникација, ислушување. И најглавно – премногу интензивно. И во најквалитетната публицистика најпретпочитуваниот стил денеска – е разговор од срце и плетење „приказни“.
Си прочитал – и исто како да си поразговарал со авторот. Во режим на неколку истовремено откриени прозорци – е истото многугласие, како и во детската, само што тука разговорите се „повозрасни“… Си прочитал пет-десет текстови по ред – сметај, дека внимателно си ислушал десет собеседници, кои притоа често расудуваат на доста сериозни и сосема различни теми.
Секако, било кое уметничко дело, било која книга – е исто така разговор на авторот со читателот. Но, од една страна, ние ретко читаме повеќе од три книги истовремено, а најчесто една – то ест, со книгата имаме еден виртуален соговорник неколку дена по ред (дури и обилноста на ликовите сепак се прима како дел од опитот на основниот соговорник – авторот).
Од друга страна, дистанцијата меѓу авторот и читателот во интернет-пространството сеедно изгледа помало. Најкомфортниот за читање интернет-автор – е оној кој пишува јасно, впечатливо, хибриден интелегент со извонредна логика и стил – човек со добро чувство на хумор. Читаш – и имено слушаш, комуницираш. А од прекумерната комуникација, на крај повторно се изморуваш. И до моментот, кога треба „да се излезе од скривалиштето“, да се измие шолјата од кафе и да се вратите кај децата, вие не изгледате ни тронка посвежо.

Впрочем, да се искажуваат вакви размислувања на интернет-портал – веројатно е исто онолку паметно, како да се сече гранката на која што седиш.
Но… јас често страдам од сопствената раздразнетост кон децата, од „измореноста да комуницирам бесконечно“, и толку често слушам исти такви „исповеди“ од други мајки, што тешко ми е да застанам, а да не мислам на причините. Имено во овој момент, мислам дека зборувам за една од тие причини. А, покрај на децата, измореноста од преголемото количество на разговори, дури и виртуални, се одразува и на мажот, и на останатите роднини.

Секако, не би требало ова да се подразбере како призив сосема „да се раскине“ со мрежите. Но, можеби, имено во оние моменти, кога сакаме тишина, подобро е навистина да не го отвараме компјутерот. Лесно е да се каже, прекрасно ве разбирам. Но, сепак, неколкуте минути одмор подобро е да се обидеме да ги потрошиме на вистинска комуникација – со Оној, Кој стои пред вратите и тропа, – или на петнаесет минутен сон, кога не успеваме да се помолиме.
На крај, ве молам да ми простите, што го зголемив вашиот денешен обем на виртуална комуникација за повеќе од четири илјади знаци…

Елена Фетисова, 23 декември 2014 г.

Извор: http://www.pravmir.ru/razdrazhayut-deti-otkazhites-ot-interneta/#ixzz3Mis1YSXT